Yazıyorum yine

Bu yaşadıklarım içimdeki,

Çocuğa hediye

Şimdi kanatlarım kırık

Hayalden arabam yok

Sadece gerçekler

Kalabalıklar güçlüler

Ben tek başımayım

Yalnızım

Belki de yanlışım

Kızgınım yüzüme

Dış görünüşüme

Sözlerin hala içimde yankılanır

Yazarken kafamın bi’ ritim bi’ tempo

Artık umrumda değil kafiyeler

Olursa olur

Ben müziğe bakarım

Sevmezsem silerim

Paylaşmam kimseyle yazdıklarımı

Kalemime ihanet edemem bi’ kadına yazıp

Yazıyorum artık hep kendime yazıyorum

Aradığım şey nerede bilmiyorum

Belki yüksek gökdelenlerin

Beyaz yakalarında

Belki kuytu boş sokaklarda

Aramaktan yoruldum

Umudum yok

Ama duramam burda

İçimdeki ateş sönmedi hala

İyi değilim kafam dolu

Tanrım söyle ne bu işin sonu

Belki buldum da kaybettim

Belki de senin içindeydi

Ne fark eder artık

Seni de kaybettim

Diğer herkes gibi

Artık deniz bile sessiz

Gri

Hayatım karakalem

Siyah beyaz

Çokça siyah

Ama kabul ediyorum

Payıma düşeni

Gerçekleşmeyecek kurduğum düşlerim

Belki bu işin sonunda yakandan düşerim

Biliyorum belki uzun değilim

Ama yüreğim var vaat ettiğim

İçinde sen varsın nefret ettiğim

Yine kalemime bulaştı kadın

Ellerim kirlendi yazmaktan

Yoruldum kanmaktan

Ama korkma

Kimse elinden tutmasa da

Her şey yolunda