Yazar: Buse Reyhan Yücel
Editör: Esma Oğuzhan
Tasarım: Eda Kurban

Gözlerindeki derinlik içime işlemiş
Zira her kahverengi seni anımsatıyor
Tenindeki sıcaklığa hasret kalmam;
Başkalarında seni aratıyor.
Ezilmiş, büzülmüş;
Seni arıyor.
Devrilen her bedende seni arıyor.

Eller hissetmesede;
Dudaklar hissediyor.
Ruhunun damağımdaki acı tadını,
Dürüstlüğünü hissediyor.
Belki damağımda bizzat bıraktın bir acı,
Ama ellerim hala tertemiz
Nerede o sancı?

Hikmetimi de kamçılamak için,
Hadi geri gel Avcı.
Değmez mi hiç ruhuna,
Ruhuna vaat ettiğim satırlar,
Değmez mi sana?

Naif sözlerim yakmaz mı ruhunu,
Delmez mi vücudunu?
Senleyken dahi yalnız hisseden,
Bunu fark eden şuurumu;
Tebrik ediyorlar şimdi.
Sağ ol sevgili,
Harcamak zamanı mı
Zaman kahrolur senden sonra
Senin yakında kahrolacağın gibi.

Ruhumdan kopan her parçanın
Seni beslemesini bekledim
Belki aptaldım;
Belki toy. 
Sevgilim adını sen koy.

Ruhum parçalanmış olsa dahi
Bu yarım kalan satırlar için, 
Söylesem bile dilemediğim 
Dilimden zorla kopan sözleri
Sanır mısın isterim,
Düşlerim seni terk etmeyi?

Belki sabırsızlardan sayarsın beni
Ama suç mudur
Seni istemek ebedi?
Sanırdım sana sahip olmak,
Düşler ötesi
Ama düşler ötesi yasaktır bana
Bu benim kaderimin cilvesi…