Her adımıma sualler saklanmış
Her soluğuma sensizlik sızmış
Her sokak başında seni arar olmuşum
Her adımda sana koşar olmuşum
Her aldığım solukta benden uzaklaşır olmuşsun
Çocukiken koşuşturduğum kavak ağaçlı bahçede
Annemin saçlarıma tutunan dikenli çiçekleri ayıklayışını izlerim
Yüksekçe bir duvar üstünde
Şimdi bir hayal perdesinde
Annemin kızımın çeyizine diye diktiği nakışları izlerim uzaktan
Senin hayatıma karışmadığın o günlerden bahsederim
Sen bilmezin
Sen senden sonrasını da bilmezsin ya
O yüksekçe duvara oturmuş
Genç kızı bilmezsin senden sonrasını
Annesine koşup sığınıp kalbinin bin parça olup

her zerresine sevdadan dikenler taşıdığını
Ayıklamasını isterim çocukluğumdaki gibi
Buna onunda gücü yetmez
Çeyiz diye sandık dibinde duran nakışlar kana boyanır
Yine bilmezsin
Kavak ağacının altında ölü bir ruhe dolaşır ben varlığına yemin ederim kimse inanmaz
Şimdi koşarım çocukluğumda heyecanla koştuğum sokakta alaca bir karanlıkta korkarak
Bu sefer elimde bir tığ ama bu annemin elindeki tığa hiç benzemez
Çeyizlik nakşetmek için değildi
Bir tek bunu bilirim