Psy-climateYazar: Nursema AkçakayaEditör: İpek ÇakmakTasarımcı: Selen Günay Alışkanlıklar, alışkanlıklarımız fark etmesek de bizi biz yapan eylemler. Gündelik hayatımızda bugün ne yapacaksın sorusuna verdiğimiz cevap, belki de haftalar, aylar sonrasının planları hepsi geçmişte yaptığımız alışkanlıkları değiştirmek veya ileride olmak istediğimiz kimliğe bürünmek üzerine kurulu. Bazılarımız bu konuda iyi olsa da alışkanlıkların değişime ayak uydurma gibi yetenekleri yoktur. Değiştirilmesi istenen özelliğimizi benim de karakterim böyle, yapmak istemediğimiz bir iş olduğunda havamda değilim diyerek geçiştirmek kolay, ya bu davranışlar da bize bir değişimin sonucunda...
Yazar: Mehmet Kaan İşletgeoğlu Editör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Tuna Gürcanok Kerim hastanede uyandığında oraya nasıl geldiğine dair hiçbir fikri yoktu. Birileri tokmakla kafasına vuruyormuş gibi hissediyordu. Yavaşça, hareket etmeyi yeni öğrenirmiş gibi, ağrıyan başını pencereden yana çevirdi ve dışarıdaki yıldızları görünce yüzünü bir dehşet ifadesi aldı. Çünkü bu yıldızları uzaydan ve çok yakından, sanki teleskoptan bakarmış gibi net bir şekilde görüyordu. Aklına gelen ilk soru, nasıl olur da hala yanıp küle dönüşmediğiydi. Kafasındaki bulutlar aralandıkça bu düşünce yerini çığlık atma dürtüsüne...
Yazar: Aybala HellagünEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Duru Gürbüz Ben hiç cenazeye gitmedim. Hiç, bir mezar taşının başında göğsümde kapanmayacağını bildiğim derin hasret kuyusunu, avuçladığım bir avuç toprakla doldurmaya çalışmadım. Sevdiklerimi benim yerime ölümün kucaklamasının acısı nedir, bilmem. Aynı bir insanın toprağa nasıl gömüldüğünü de bilmediğim gibi. Yanlış anlaşılmasın bu söylediklerim. Bilmek istediğim için söylemiyorum bunları. Mümkünse bilmek de istemem hatta. Gerçi, kim ister öyle değil mi? Benimki de laf işte. Peki ya neden mi söylüyorum? Az sabret. Buraya kadar kelimelerimin mezarlıkta...
Yazar: Ahmet Ebubekir SanEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Ekin Salih Kutlu Ellerim yine burada Yanında Yanları kara kalem izi Çok tatlı yârin dili Eğer düşersen yalnızlığa Gözlerini kapat ve gökyüzüne bak Ellerim uzanır ruhuna Çekerim yukarı Buluşurum dudaklarınla Al yanakların olur ateş Sol yanıma Ruhum alev alır şiir gibi Uçan bir güvercin gibi göğüs kafesine Ruhuna Bakmaktan kızaran gözlerim karanlığa Ağlamaktan solan küsüm yalnızlığa Sen hep ol yanımda Kalbimin içi kan yara Gel içeyim dudaklarından bengisuyu Sonsuza kadar yaşayayım dudaklarında Saçını koklasam bir dağın doruklarında Nefesim, kesilir sesim, gözlerim sel olur Düşer kollarına Tutsam bir kez elinden Kavrasam belini Bırak dursun göğsünde namahrem elim Öpsem bir kere günah...
Yazar: Gülcan ŞahinEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Pelin Nur Karabay Herkesi, fotoğraflarından gördüğümüz kadarıyla hatırladığımız bir dönemde yaşıyoruz. Gerçekte nasıl gülümsediğine dikkat etmediğimiz birinin fotoğrafındaki duruşu hafızamızda daha kalıcı. Hangi fotoğrafın gerçeği yansıttığı konusundaki fikrimiz ise ön yargıdan ibaret. Güzel olduğumuza inanmak için fotoğraflarda nasıl göründüğümüze bakar olduk. Fotoğraflarda iyi görüneni öylesine kanıksadık ki gözümüzle gördüğümüz şeyler daha aldatıcı gelmeye başladı. Tüm bunlarla birlikte, görüntünün hissinden yoksun bırakır olduk kendimizi. Galerimizde onlarca kopyası olan bir manzara fotoğrafı için harcadığımız çaba bizi “an”da...
Yazar: Rıdvan Furkan YamanEditör: İpek Çakmak Tom King, günümüz Amerikan çizgi roman sektörünün en önemli yazarlardan birisi. Çoğunluğu DC Comics’te olmak üzere hem Marvel’da hem de DC’de kaleme aldığı pek çok önemli seri bulunmakta. Marvel Comics’te yazdığı Vision ile DC Comics’te yazdığı Mister Miracle, Strange Adventures gibi seriler ve seksen beş sayı boyunca devam eden Batman yazarlık süreci, kariyerindeki en önemli çalışmaları. Bu yazının konusu olan Babil Şerifi ise DC’nin en prestijli alt yayınevlerinden Vertigo Comics’ten çıkan ve az önce saydığımız...
Yazar: Süha CengizEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Pelin Nur Karabay kalemin tutsak kaldığı gecelerde kömür kullanır zihnim ve direnir isine düşüncelerimin. bu tutuklu yaşamımda, aslolan taneciklerdedir havaya karışan asla yakalayamadıklarım ak zannedilen ciğerlerime çekerim ve pak zannettiğim hislerime küserim. işte o zaman ki anlar kendim kendime güvenmediğini işte o zaman ben yokumdur kendim tarafından. tutuklu yaşamın esiri benliğim yaşamın küstüğü bedenim zihnim ardında taneciklerin esirliğimin esrikliğime dönüşümüyle kendim tarafından kendimi kovanımdır. işte o zaman püskürtürüm ak zannettiklerinden tanecikleri şimdi ise kalem mi tutsak? ben miyimdir? ...
Yazar: Melisa ManduzEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Buket Özkılınç Hızlı hızlı eve yürüyordu ki, bir gürültü duyar gibi oldu. Sonra ne görsün: Jandarma, sağlık ekipleri ve tüm kasaba halkı derenin kenarında toplanmıştı. Neydi bu kadar önemli olan, yıllardır tek bir yaprağın bile oynamadığı bu yerde tüm hayatı durduracak kadar büyük ne olmuş olabilirdi? Annesi fırına göndermişti onu; ama meydan boş, dükkanlar kapalıydı. Sebebini öğrenmek için meraklı kalabalığa yaklaştıkça kargaşanın sesi arttı. Ambulans sireni, çığlıklar… Tüyleri diken diken olmuştu bile. Bağıra bağıra ağlayan...
Yazar: Furkan Ali KüçükEditör: İpek ÇakmakGörsel Tasarımı: Yusuf Ömer Çakır Gündüzleri sesin içinde kaybolmayı severdim. Geceleri de çok uzun olmamakla birlikte yürüyüşlere çıkmayı tercih ederdim; ama en çok, çocukken Çiftlik Caddesi’nin tam ortasında L’opera adlı müzik dükkanının önünde içeriden gelen müzikle dans etmeye bayılırdım. Bizimkilerle her yaz bir haftalığına da olsa yaz tatilini Sinop’ta geçirirdik. O çıktığımız şehirlerarası yolculuklarda cam kenarına oturur, beyaz şeritli sonsuz asfaltları izlerdim. O zaman bana farklı gelirdi. Çizgi filmlerde gördüğüm asfaltlar gibi bir şeydi sanki. Sinop’a gittiğimiz...
Yazar: Ahmet Ebubekir SanGörsel Tasarımı: İpek Çakmak Yazıyorum yine Bu yaşadıklarım içimdeki, Çocuğa hediye Şimdi kanatlarım kırık Hayalden arabam yok Sadece gerçekler Kalabalıklar güçlüler Ben tek başımayım Yalnızım Belki de yanlışım Kızgınım yüzüme Dış görünüşüme Sözlerin hala içimde yankılanır Yazarken kafamın bi’ ritim bi’ tempo Artık umrumda değil kafiyeler Olursa olur Ben müziğe bakarım Sevmezsem silerim Paylaşmam kimseyle yazdıklarımı Kalemime ihanet edemem bi’ kadına yazıp Yazıyorum artık hep kendime yazıyorum Aradığım şey nerede bilmiyorum Belki yüksek gökdelenlerin Beyaz yakalarında Belki kuytu boş sokaklarda Aramaktan yoruldum Umudum yok Ama duramam burda İçimdeki ateş sönmedi hala İyi değilim kafam dolu Tanrım söyle ne bu işin sonu Belki buldum da kaybettim Belki de senin içindeydi Ne fark...
- 1
- 2